: ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΑ ΝΕA :

Last update by Webmaster: 14/04/2008>>>

:Στο επίκεντρο "το σχολείο του μέλλοντος":

Στο επίκεντρο "το σχολείο του μέλλοντος" Σάββατο, 12.04.08 "Η αναβάθμιση του εκπαιδευτικού συστήματος και η πολιτική για έξυπνο σχολείο με κατάλληλα εκπαιδευμένους τους δασκάλους, αποτελεί προτεραιότητα και υποχρέωση της κυβέρνησης", τόνισε το Σάββατο ο υφυπουργός Παιδείας Ανδρέας Λυκουρέντζος, κατά την κήρυξη των εργασιών του διεθνούς εκπαιδευτικού συνεδρίου με θέμα " το σχολείο του μέλλοντος, το μέλλον του σχολείου" που διοργάνωσαν τα "εκπαιδευτήρια Δούκα". Ο κοινοτικός επίτροπος Αρμόδιος για θέματα Εκπαίδευσης Κατάρτισης Πολιτισμού και Νεότητας Γιάν Φίγκελ στην εναρκτήρια ομιλία του αναφέρθηκε στην κοινοτική πολιτική επί του θέματος τονίζοντας ότι " η εκπαίδευση είναι πρωταρχικός παράγων για το οποιοδήποτε μέλλον όλων των κοινωνιών αφού ανοίγει τους δρόμους για απασχόληση και επιφέρει συνοχή και κοινωνική ισότητα" . Ο πρόεδρος της Οργανωτικής Επιτροπής του Συνεδρίου Κωνσταντίνος Δούκας αναφερόμενος στο στόχο του Συνεδρίου είπε ότι, αυτός, είναι η ανάπτυξη προβληματισμού και προτάσεων για τη δημιουργία καλύτερων συνθηκών διαβίωσης για τις νέες γενιές των μαθητών αφού Παιδεία δεν είναι η προετοιμασία για τη ζωή αλλά η ίδια η ζωή. Οπωσδήποτε, συνέχισε το σχολείο του μέλλοντος δεν απαξιώνει το παρελθόν . Είναι πιο εξελιγμένο, αποτελεσματικό, δημιουργικό και ευχάριστο με μαθητοκεντρικό χαρακτήρα . Προσαρμόζεται στους ραγδαία μεταβαλλόμενους ρυθμούς της τεχνολογίας με ανάλογες διαδικασίες και μεθοδολογίες μάθησης υποστηριζόμενο από την τεχνολογία. Ως προς τη δημιουργία αυτού του σχολείου ο κ. Λυκουρέντζος τόνισε ότι για την κυβερνητική πολιτική αποτελεί προτεραιότητα η αναβάθμιση του εκπαιδευτικού συστήματος. Η πολιτική μας για ένα έξυπνο σχολείο διευκρίνισε δεν αφορά μόνο τις εφαρμογές της τεχνολογίας ή δράσεις με φιλικούς για το περιβάλλον προσανατολισμούς αλλά στην εκπαίδευση των εκπαιδευτών η οποία όπως και η ψηφιακή σύγκλιση θα επιτευχθεί με ευρωπαϊκή χρηματοδότηση στην 4η εκπαιδευτική περίοδο μέσα από το Δ' ΚΠΣ. Τέλος ο υφυπουργός αναφέρθηκε στους πυλώνες εκπαιδευτικής πολιτικής όπως : - η διατήρηση της ακεραιότητας της ελληνικής γλώσσας, της ελληνορθόδοξης παράδοσης, του ελληνικού λαϊκού σεβασμού και του ελληνικού πνεύματος - ο ανθρωποκεντρικός χαρακτήρας με έμφαση στις πολιτικές για άτομα με ειδικές ανάγκες - το περιβάλλον και η αειφόρος ανάπτυξη και - η ψηφιακή σύγκλιση. ΑΠΕ - ΜΠΕ

Official page

Last update by Webmaster: 14/04/2008>>>

: Κριτικές αποτιμήσεις των γνωστικών αντικειμένων :

Κριτικές αποτιμήσεις των γνωστικών αντικειμένων Κώστας Γαγανάκης Ιστορία 1. Ποιο θεωρείτε ότι είναι το βασικότερο επιστημολογικό ή/και πολιτικό διακύβευμα στον κλάδο σας σήμερα στην Ελλάδα; Η πρόσφατη εμπειρία από τη δημόσια αντιπαράθεση που προκάλεσε η κυκλοφορία του βιβλίου ιστορίας της Στ' Δημοτικού ήταν δηλωτική όχι μόνο για την προβληματική εγκόλπωση του "εθνικού παρελθόντος" αλλά και για την ίδια την αυτοθεώρηση των ελλήνων ιστορικών ως σώματος ειδικών. Ιστορικοί, συνήθως πανεπιστημιακοί, εμφανίστηκαν στα τηλεοπτικά παράθυρα σε παράλληλο μονόλογο με τηλε-περσόνες και εθνικόφρονες γυρολόγους. Κάποιοι πανεπιστημιακοί ιστορικοί επέλεξαν να συνευρεθούν με μαινόμενους κληρικούς σε εθνεγερτήριες εκδηλώσεις διαμαρτυρίας. Οι ιστορικοί εμφανίστηκαν περίπου σαν ψυχαναλυτές απέναντι σε έναν ασθενή -την ελληνική κοινωνία-με εμφανή καθήλωση σε μια α-ιστορική πρόσληψη της εθνικής ταυτότητας και με τάσεις φυγής ή και εκδηλώσεις αποστροφής απέναντι σε ό,τι καταγγελόταν ως απόπειρα υπονόμευσης της εθνικής ιστορίας. Το κυριότερο: κατέστη για άλλη μια φορά εμφανές ότι η "επιστημονική" ιστορία, η ιστορία που παράγεται στα πανεπιστήμια και στα ερευνητικά κέντρα είναι αποκομμένη, από την ακίνητη, εξ αποκαλύψεως "ιστορία" που μεταλαμπαδεύεται από γενεά σε γενεά μέσα από την πρωτοβάθμια και τη δευτεροβάθμια εκπαίδευση. Τα πορίσματα της ιστορικής έρευνας, οι ερευνητικοί προσανατολισμοί των ιστορικών, εμφανίζονται να νομιμοποιούνται από το κοινωνικό σώμα μόνον όταν συνάδουν με το α-ιστορικό εθνικό αφήγημα. Σε σχέση με άλλες επιστημονικές κοινότητες, ο λόγος των οποίων θεωρείται "καθαρός", αντικειμενικός, επιστημολογικά μη προσπελάσιμος, άρα και μη αμφισβητήσιμος από τους "λαϊκούς", η κοινότητα των ιστορικών δεν έχει ακόμη κατοχυρώσει το αυτονόητο δικαίωμά της να προωθεί την έρευνά της ανεξάρτητα από ιδεοληψίες συνδεόμενες με το εκάστοτε "εθνικό ζήτημα". Η ελληνική ιδιαιτερότητα καθίσταται ακόμη πιο εμφανής, αν αναλογισθούμε πως το γεγονός ότι η ιστορία ως γνωστικό και ερευνητικό πεδίο είναι από τη φύση της "ανοιχτή" στην ευρύτερη κοινωνία, δεν προκάλεσε σε άλλες χώρες με ανάλογες εμπειρίες προβληματικής ανασυγκρότησης του παρελθόντος (Γερμανία, γύρω από τη ναζιστική εμπειρία, Γαλλία, γύρω από το καθεστώς του Βισύ ή το αλγερινό ζήτημα, Βρετανία, γύρω από την εδραίωση της προτεσταντικής μεταρρύθμισης ή το ιρλανδικό) μια ανάλογη κάθετη αντιπαράθεση του κοινωνικού σώματος με τις κοινότητες των ιστορικών. Εκεί, η ισχυρή θεσμική θωράκιση του σώματος των ειδικών της ιστορίας συνοδεύεται από το κοινωνικά κατοχυρωμένο δικαίωμα των ιστορικών να επιστρέφουν ελεύθερα σε πτυχές του παρελθόντος, με νέες οπτικές και νέες μεθοδολογίες, δίχως να βυθίζουν τις κοινωνίες τους σε μια "κατάσταση πολιορκίας". Εκεί, η ιστορία, ως διαρκής, ανοιχτή και συχνά προκλητική επαναδιαπραγμάτευση του παρελθόντος δεν έρχεται σε σύγκρουση με κάποια ακίνητη και ακλόνητη μεταφυσική "ιστορία του γένους". 2. Τα μέλη της επιστημονικής κοινότητας του κλάδου σας δεν εξαντλούνται με όσους εργάζονται στα πανεπιστήμια. Ποια η σχέση ανάμεσα σε όσους εργάζονται στα πανεπιστήμια και όσους είναι έξω από αυτά, ως προς το επιστημονικό έργο που παράγεται; Το μείζον διακύβευμα για την κοινότητα των ιστορικών στην Ελλάδα, η διεκδίκηση δηλαδή του παραπάνω αυτονόητου δικαιώματος, συνδέεται στενά με τη συγκρότησή της ως επιστημονικού κλάδου. Είναι χαρακτηριστικό ότι, πέρα από μια ομιχλώδη επιστημονική εταιρεία-σφραγίδα -η οποία συσπειρώνει ελάχιστους από τους επιστήμονες ιστορικούς-η ελληνική ιστορική κοινότητα εξαντλεί την αυτο-οργάνωσή της σε μικρές επιστημονικές εταιρείες και σε ερευνητικά κέντρα που οι δραστηριότητές τους σπάνια ξεπερνούν το στενό κύκλο των επαϊόντων. Απέναντι σε μια επιδερμικά ιστοριόπληκτη κοινωνία, η οποία όμως αντιστέκεται σε κάθε απόπειρα ιστορικοποίησης του εθνικού παρελθόντος, η ελληνική ιστορική κοινότητα (με σποραδικές εξαιρέσεις) εξακολουθεί να παράγει επιστημονικό λόγο στα στεγανοποιημένα πλαίσια μικρών "εταιριών αλληλοθαυμασμού". Παρά τη σχετικά πρόσφατη συζήτηση περί "δημόσιας ιστορίας", η οποία εξ αντικειμένου συνδέει τους ιστορικούς με τους υπόλοιπους "εξω-θεσμικούς συμπαραγωγούς" της ελληνικής ιστορίας, η ανυπαρξία διαλόγου είναι αυτή που κατά κύριο λόγο εξακολουθεί να χαρακτηρίζει τις σχέσεις των "ειδικών της ιστορίας" με τους "μη ειδικούς". Ακόμη και στα στενά πλαίσια της πανεπιστημιακής κοινότητας, η επικοινωνία ανάμεσα στους ιστορικούς που απασχολούνται σε διαφορετικά τμήματα, πέραν των αμιγώς ιστορικών, εμφανίζεται στην καλύτερη περίπτωση σποραδική. Αποτέλεσμα, μια διαρκής εσωστρέφεια και αδυναμία συγκροτημένης δημόσιας παρέμβασης. 3. Ποια είναι τα χαρακτηριστικά και τα προβλήματα που δημιουργούνται από την δημόσια εικόνα του κλάδου σας; Σίγουρα έχουν εκδηλωθεί σοβαρές προσπάθειες δημιουργικής υπέρβασης του προβλήματος. Η εμφάνιση του περιοδικού |Τα Ιστορικά| το 1983 αποτέλεσε το έναυσμα για τη δημιουργία και άλλων ιστορικών περιοδικών, με ευρύτερη αναγνώριση και τήρηση των καθιερωμένων στη διεθνή πρακτική επιστημονικών κριτηρίων επιλογής άρθρων. Ο αναστοχασμός γύρω από το επάγγελμα του ιστορικού, τη θέση της ιστορίας στην κοινωνία, όπως και η κριτική αποτίμηση της συγκρότησης της ελληνικής ιστορικής κοινότητας και της εξέλιξης της ελληνικής ιστοριογραφίας, εκφράστηκαν σε σημαντικό συνέδριο που διοργάνωσε το Εθνικό Ίδρυμα Ερευνών. Αναλαμβάνονται ερευνητικές πρωτοβουλίες και διοργανώνονται συνέδρια με νέες θεματικές, όπου έλληνες ιστορικοί συμμετέχουν δημιουργικά στο διεθνές γίγνεσθαι. Από τη δεκαετία του 1980, οι (συνειδητοποιημένοι) φοιτητές και φοιτήτριες ιστορίας στα ελληνικά πανεπιστήμια δεν δέχονται πλέον ως "ωστικό κύμα" ερμηνευτικές τάσεις και μεθοδολογικούς προσανατολισμούς που εδραιώθηκαν στη διεθνή ιστορική κοινότητα πριν κάποια χρόνια. Τις παρακολουθούν από τη γένεσή τους~ τα στεγανά έχουν υποχωρήσει. Όμως, η διαρκής "δημόσια ατολμία" του σώματος των ειδικών της ιστορίας απέναντι στην εκστρατεία χειραγώγησης της ιστορίας, κατά κύριο λόγο από δυνάμεις που έχουν θεμελιώσει την εξουσία τους στη φαντασιακή συγκρότηση του εθνικού παρελθόντος, φανερώνει ότι οι "πάγιες ανάγκες των ελληνικών ιστορικών σπουδών", "ανάγκες θεματολογικής ανανέωσης, ανάγκες μεθοδολογικής ανανέωσης, ανάγκες επαφής με τη λογική των άλλων επιστημών, ανάγκη για τη διεύρυνση του χώρου και του σκεπτικού του ιστορικού, για την επικαιροποίηση της δουλειάς του, δηλαδή για την αναγωγή της ιστορίας σε πολιτισμικό αίτημα"^1^, εξακολουθούν να αποτελούν διακύβευμα. 1. "Αγγελία", |Τα Ιστορικά|, πρώτος τόμος, τεύχος 1, Σεπτέμβριος 1983, σ. 3. Ο Κώστας Γαγανάκης διδάσκει Νεώτερη Ευρωπαϊκή Ιστορία στο Πανεπιστήμιο Αθηνών
Official page >>>

Last update by Webmaster: 14/04/2008>>>

: Πλήξη και κούραση προκαλεί στους μαθητές το σχολείο :

ΕΡΕΥΝΑ ΤΟΥ ΠΑΙΔΑΓΩΓΙΚΟΥ ΙΝΣΤΙΤΟΥΤΟΥ Πλήξη και κούραση προκαλεί στους μαθητές το σχολείο Μόνο ένας στους τρεις δηλώνει ότι νιώθει ευχαρίστηση στο μάθημα Το ελληνικό σχολείο δεν είναι ελκυστικό στα μάτια των μαθητών. Αντιθέτως, τους προκαλεί πλήξη και κούραση. Ακόμη, οι μαθητές θεωρούν ότι οι εκπαιδευτικοί δεν τους βοηθούν να πετύχουν τους στόχους τους, ο βασικότερος των οποίων είναι να περάσουν στο πανεπιστήμιο. Τα στοιχεία αυτά προκύπτουν από έρευνα του Παιδαγωγικού Ινστιτούτου για τα ποιοτικά χαρακτηριστικά του εκπαιδευτικού συστήματος στην πρωτοβάθμια και στη δευτεροβάθμια εκπαίδευση, τα οποία θα παρουσιαστούν σε σχετική ημερίδα στις 17 και 18 Απριλίου στη Θεσσαλονίκη. Ειδικότερα, όπως προκύπτει από την έρευνα, οι επτά στους δέκα μαθητές (ποσοστό 68%) δηλώνουν ότι στο σχολείο νιώθουν κούραση, οι έξι στους δέκα (58%) πίεση, οι πέντε στους δέκα (53%) πλήξη και μόλις ο ένας στους τρεις (27%) νιώθει ευχαρίστηση. Αξίζει να σημειωθεί ότι ως τώρα στην έρευνα έχουν συμμετάσχει 4.164 μαθητές. Ακόμη, από την έρευνα προκύπτουν τα εξής στοιχεία: Οι οκτώ στους δέκα μαθητές Λυκείου θεωρούν ότι οι καθηγητές τους αδυνατούν να τους βοηθήσουν να περάσουν στο πανεπιστήμιο, με αποτέλεσμα να καταφεύγουν στο φροντιστήριο. Ενας άλλος λόγος που ωθεί τους μαθητές λυκείου στα φροντιστήρια, σύμφωνα πάντοτε με τους ισχυρισμούς τους, είναι η ογκώδης εξεταστέα ύλη και ο περιορισμένος διδακτικός χρόνος. Οι δύο στους τρεις μαθητές Λυκείου (ποσοστό 66%) θεωρούν ότι το σχολείο ανταποκρίνεται λίγο ή καθόλου στις προσδοκίες τους. Τα προβλήματα, σύμφωνα με τους μαθητές, εντοπίζονται κυρίως στη δομή και στον χαρακτήρα του συστήματος και κατά δεύτερο λόγο στους εκπαιδευτικούς. Επίσης πιστεύουν ότι όσο μεγαλώνουν και περνούν από το Δημοτικό στο Γυμνάσιο, και από εκεί στο Λύκειο, το σχολείο γίνεται περισσότερο βαρετό και κουραστικό, ενώ δηλώνουν μη ικανοποιημένοι από τον τρόπο διδασκαλίας. Είναι χαρακτηριστικό ότι το 51% των μαθητών Δημοτικού βρίσκει τον τρόπο διδασκαλίας στο σχολείο του πολύ ελκυστικό, ωστόσο το ποσοστό αυτό πέφτει στο 10% για τους μαθητές Γυμνασίου και στο 3% για τους μαθητές Λυκείου. Τέλος, όσον αφορά τις υπάρχουσες υποδομές, οι μαθητές αξιοποιούν περισσότερο τα εργαστήρια ηλεκτρονικών υπολογιστών και τις αθλητικές εγκαταστάσεις παρά τις βιβλιοθήκες και τα εργαστήρια φυσικής.
Official page >>>

Last update by Webmaster: 14/04/2008 >>>

:Π

Official page >>>

Last update by Webmaster: 15/07/2003 >>>

:: Ο

View & download | Official page >>>

Last update by Webmaster: 13/10/2003 >>>

:: Α

More Standings | Download | Official page >>>

Last update by Yiannis Goumas: 03/07/2003 >>>