: ΦΑΣΤ ΦΟΥΝΤ- ΣΛΟΟΥ ΦΟΥΝΤ-ΛΙΣΤΑ ΧΡΩΣΤΙΚΩΝ ΟΥΣΙΩΝ ΚΑΙ ΠΡΟΣΘΕΤΩΝ ΓΙΑ ΤΡΟΦΙΜΑ :

Το φετίχ του 20ού αιώναΦΑΣΤ ΦΟΥΝΤ:Το φετίχ του 20ού αιώνα Μήπως η κουζίνα του μέλλοντος θα είναι ένα τηλεφωνικό κέντρο με άπειρες γραμμές, συνδεδεμένες με τα μικρά φετίχ της καθημερινότητάς μας, τα φαγητά δηλαδή σε πακέτο; Το ερώτημα, στα τέλη του αιώνα, μοιάζει με πολλούς σαν μια απελπισμένοι επίκληση της χαμένης κοινωνικότητάς μας, έτσι που η ταχύτητα στους ρυθμούς της ζωής παρασύρει ένα ολόκληρο ''σύστημα αξιών'' καθημερινής εθιμοτυπίας. Αν η εφημερίδα ''Λιμπερασιόν'', σε ειδικό αφιέρωμά της για τα αντικείμενα του αιώνα, κατατάσσει σ' αυτά και το χάμπουργκερ, αποθεώνοντας την ιδεολογία του ''φαστ φουντ'', τότε στο δίλημμα ''χάμπουργκερ ή σουβλάκι'' ίσως και να συμπυκνώνεται η πολιτισμική διαφορά ανάμεσα στην πλαστική ζωή και στην …κανονική ζωή. Αν η γρήγορη ζωή και ο καθημερινός ''πολιτισμός'' την θέλουν σύμβολα, έχει από όλα πλέον ο μπαξές. Στην Ελλάδα κερδίζουν συνεχώς έδαφος όλων των ειδών οι πατέντες. Από τα καταστήματα που αναλαμβάνουν να στείλουν στο σπίτι έτοιμα φαγητά σε πακέτο, μέχρι τα μεγάλα σούπερ μάρκετ, οι προθήκες των οποίων είναι γεμάτες καθημερινά με σπιτικά φαγητά ή με φαγητά σπιτικής ψευδαίσθησης και από τα ιταλικά εστιατόρια που στις δύο πίτσες στέλνουν τη μία δώρο. Στον αντίποδα πάντως του γρήγορου φαγητού και της ζωής σε "πακέτο" αναπτύσσεται τα τελευταία χρόνια ένα αντι-κίνημα από τους υπερασπιστές της παράδοσης, όχι μόνο στη γεύση αλλά και στην πολιτισμική της εκδοχή. Το "Σλόου-Φουντ" είναι τίτλος και ταυτοχρόνως η φιλοσοφία του "κινήματος" το οποίο έχει τα τελευταία πέντε χρόνια ένα "σκληρό πυρήνα" και στην Ελλάδα με αρκετές δραστηριότητες.
ΣΛΟΟΥ ΦΟΥΝΤ Στόχος η διάσωση της γαστρονομικής παράδοσης και η οινική διαπαιδαγώγηση σε συνδυασμό με μια διαφορετική αντίληψη για τον τρόπο ζωής. Η κίνηση απλώθηκε γρήγορα σε περισσότερες από 30 χώρες, μεταξύ των οποίων και η Ελλάδα, και αριθμεί πάνω από 150000 μέλη. Το σλόου-φουντ κάθε χώρας χωρίζεται σε τοπικά συμπόσια όπου οι συμποσιάρχες δρουν υπέρ των στόχων του κινήματος. Συγκεντρώνουν τα μέλη, θέτουν στόχους, βοηθούν παραγωγούς ξεχασμένων προϊόντων και επιδίδονται σε διάφορες δραστηριότητες. Η πιο εντυπωσιακή ήταν αυτή τον περασμένο Μάρτιο στη Θεσσαλονίκη, στο πλαίσιο της ΔΕΤΡΟΠ, όπου οργανώθηκαν δύο θεματικά, όπως λέγονται, δείπνα με τη συμμετοχή εκατοντάδων καλεσμένων. Το θέμα στα δείπνα αυτά ήταν η εβραϊκή κουζίνα, η ποντιακή και η μακεδονική. Ανάλογες δραστηριότητες γίνονται συστηματικά στην Ευρώπη, όπου σωματεία και ενώσεις εκπαιδεύουν τους νέους, μαθητές, φοιτητές κτλ. Στα μυστικά της γαστρονομίας, σε συνδυασμό με μια άλλη αντίληψη για την ζωή στην καθημερινή της έκφανση, αναβιώνοντας, κατά κάποιο τρόπο, τα αρχαιοελληνικά συμπόσια. (Από τον ημερήσιο Τύπο, 9-5-2004)
ΤΕΧΝΟΛΟΓΙΑ ΤΡΟΦΙΜΩΝ ΛΙΣΤΑ ΧΡΩΣΤΙΚΩΝ ΟΥΣΙΩΝ ΚΑΙ ΠΡΟΣΘΕΤΩΝ ΓΙΑ ΤΡΟΦΙΜΑ Η λίστα αυτή εκδόθηκε από το Νοσοκομειακό Κέντρο του CHEUMONT της Γαλλίας, βασισμένη σε πληροφορίες που δόθηκαν οπό το ερευνητικό Νοσοκομείο του VILLAJUIR. Η λίστα, με άλλα λόγια, αφορά τις επικίνδυνες για τον άνθρωπο ουσίες που προσθέτουν οι βιομηχανίες τροφίμων σε προϊόντα τους, προκειμένου να τα κάνουν πιο ελκυστικά από πλευράς γεύσης, εμφάνισης και φυσικά για να μπορούν ν' αντέχουν στο χρόνο. Τα κωδlκοποιημένα "Ε"-­αναφέρονται μαζί με το συστατικά του προϊόντος n αναγράψονταl διακριτικά σε κάποιο άλλο σημείο της συσκευασίας. Ε100Ακίνδυνο Ε101 Ακίνδυνο Ε 102 Επικίνδυνο Ε1Ο3 Απαγορευμένο Ε 1 04 Ύποπτο Ε105 Aπαγoρευμένo Ε110 Επικίνδυνο Ε 111 Απαγορευμένο Ε 120 Επικίνδυνο Ε 121 Απαγορευμένο Ε 122 Ύποπτο Ε123 Πολύ Επικίνδυνο Ε 124 Επικίνδυνο Ε125 Απαγορευμένο Ε 126 Aπαγορευμένο Ε127 Επικίνδυνο Ε130 Απαγορευμένο Ε131 Καρκινογόνο Προϊόν Ε132 Ακίνδυνο Ε140 Ακίνδυνο Ε 141 Ύποπτο Ε 142 Καρκινογόνο Προϊόν Ε 150 Ύποπτο Ε 151 Ύποπτο Ε 152 Απαγορευμένο Ε 1 53 Ύποπτο Ε 160 Ακίνδυνο Ε161 Ακίνδυνο Ε 163 Ακίνδυνο Ε170 Ακίνδυνο Ε171 Ύποπτο Ε 173Ύποπτο Ε174 Ακίνδυνο Ε175 Ακίνδυνο Ε180 Ύποπτο Ε181 Απαγορευμένο Ε200 Ακίνδυνο Ε201 Ακίνδυνο Ε202Ακίνδυνο Ε203 Ακίνδυνο Ε210 Καρκινογόνο Προϊόν Ε211 Καρκινογόνο Προϊόν Ε212 Καρκινογόνο Προϊόν Ε213 Καρκινογόνο Προϊόν Ε214 Καρκινογόνο Προϊόν Ε215 Καρκινογόνο Προϊόν Ε217 Καρκινογόνο Προϊόν Ε220 Καταστροφή Βιταμίνης Β12 Ε221 Εντερικές Ενοχλήσεις Ε222 Εντερικές Ενοχλήσεις Ε223 Εντερικές Ενοχλήσεις Ε224 Εντερικές Ενοχλήσεις Ε226 Εντερικές Ενοχλήσεις Ε230 Δερματικές Διαταραχές Ε232 Δερματικές Διαταραχές Ε233 Δερματικές Διαταραχές Ε236 Ακίνδυνο Ε237 Ακίνδυνο Ε238 Ακίνδυνο Ε239 Καρκινογόνο Προϊόν Ε240 Ύποπτο Ε241 Ύποπτο Ε250 Διαταραχές Πίεσης Ε251 Διαταραχές Πίεσης Ε252 Διαταραχές Πιεσης Ε260 Ακίνδυνο Ε262 Ακίνδυνο Ε263 Ακίνδυνο Ε270 Ακίνδυνο Ε280 Ακίνδυνο Ε281 Ακίνδυνο Ε282 Ακίνδυνο Ε300 Ακίνδυνο Ε301 Ακίνδυνο Ε302 Ακίνδυνο Ε3Ο3 Ακίνδυνο Ε304 Ακίνδυνο Ε305 Ακίνδυνο Ε306 Ακίνδυνο Ε307 Ακίνδυνο Ε308 Ακίνδυνο Ε3Ο9 Ακίνδυνο Ε311 Έκζεμα Ε312 Έκζεμα Ε320 Χολnστερίνn Ε321 Χολnστερίνn Ε322 Ακίνδυνο Ε325 Ακίνδυνο Ε326 Ακίνδυνο Ε327 Ακίνδυνο Ε330 Καρκινογόνο Προϊόν Ε331 Ακίνδυνο Ε332 Ακίνδυνο Ε333 Ακίνδυνο Ε334 Ακίνδυνο Ε335 Ακίνδυνο Ε336 Ακίνδυνο Ε337 Ακίνδυνο Ε338 Πεπτική Διαταραχή Ε339 Πεπτική Διαταραχή Ε340 Πεπτική Διαταραχή Ε341 Πεπτική Διαταραχή Ε400 Ακίνδυνο Ε401 Ακίνδυνο Ε402 Ακίνδυνο Ε403 Ακίνδυνο Ε404 Ακίνδυνο Ε406 Ακίνδυνο Ε407 Πεπτική Διαταραχή Ε408 Ακίνδυνο Ε410 Ακίνδυνο Ε411 Ακίνδυνο Ε413 Ακίνδυνο Ε414 Ακίνδυνο Ε420 Ακίνδυνο Ε421 Ακίνδυνο Ε422 Ακίνδυνο Ε450 Πεπτική Διαταραχή Ε461 Πεπτική Διαταραχή Ε462 Πεπτική Διαταραχή Ε463 Πεπτική Διαταραχή Ε465 Πεπτική Διαταραχή Ε466 Πεπτική Διαταραχή Ε471 Ακίνδυνο Ε472 Ακίνδυνο Ε473 Ακίνδυνο Ε474 Ακίνδυνο Ε475 Ακίνδυνο Ε477 Ύποπτο Ε480 Ακίνδυνο ΠΡΟΣΟΧΗ: Καρκινογόνο Προϊόν: Που μπορεί να προκαλέσει ανάπτυξη καρκινωμάτων. Απαγορcuμένο: Από το Γαλλικό Υπουργείο Υγείας στις 1/1/77. Ακίνδυνο: Ακίνδυνες για την υγεία ουσίες. Ύποπτο: Eξετάzoνrαι οι παρενέργειες. Ε123: Πολύ επικίνδυνο, απαγoρευμένo στις ΗΠΑ και στην ΕΣΣΔ. Ο Ιρβιν Τάουμπ είνοl ο ανώτερος, στα τρόφιμα ειδικευμένος, επιστήμων στο Kένrρo Ερευνών και Αναπτύξεως του NάrιK του αμερικανικού στρατού, όπου έχει εργασθεί τα τελευταία 26 χρόνιο. Έχει πάρει mυχίο χπμlκού οπό το Κουίνς ΚόλετΖ της Νέας Υόρκης και διδακτορικό στην Ανόργανο και Φυσική Χημεία το Πονεπιοτι'ιμlο τπς'ΜlνεΖότα. Από το 7997, και με τον διορισμό του ως προϊστάμενου ερευνπrιKoύ επlστiιμoνoς, ο δόκτωρ Τ60υμπ έχει διευθύνει ένα πρόγραμμα εστιασμένο στην αξιοποίησή της, μέσο μικροκυμάτων, αποστειρώσεως των τρoφίμων, της παρατάσεως της Ζωής στο ράφι αποθηκευμένων τροφίμων, επιrυγχάνoνrας άδεια για την καrαναλωση rροφίμων υπoβληθένrων σε ακτινοβολία.
Official page >>>

Last update by Webmaster: 05/03/2005>>>

: Οι στόχοι για την υγιεινή διατροφή της οικογένειας επιτυγχάνονται με τη λήψη των ακόλουθων προληπτικών μέτρων :

Χρησιμοποίηση ψυγείου

Στο ψυγείο οι τροφές διατηρούνται κρύες,παρεμποδίζεται η συνεχή ψύξη η ανάπτυξη διάφορων μικροοργανισμών και με το αεροστεγές κλείσιμο της πόρτας του αποφεύγεται η είσοδος εντόμων,καταριδών,ποντικιών κ.α. Όταν τα κρέατα και ιδιαίτερα τα ωμά δεν φυλάγονται στο ψυγείο ,συνήθως αλλοιώνονται ταχέως από την ανάπτυξη διάφορων βακτηριδίων και γίνονται επικίνδυνα.Εξάλλου,η ύπαρξη στα ψυγεία καταψύκτη,εκτός από λόγους οικονομίας,συμβάλλει ακόμα περισσότερο,στην υγιεινή διατροφή της οικογένειας.Σήμερα τα τρόφιμα είναι δυνατό να αγοραστούν καταψυγμένα κατάλληλα συσκευασμένα και απηλλαγμένα από βακτηρίδια,χωρίς να έρχονται σε επαφή με έντομα,πράγμα δύσκολο παλαιότερα με τα υπαίθρια μαγαζιά και τις αγορές.Στον καταψύκτη,τα τρόφιμα είναι δυνατόν να φυλαχτούν για ημέρες ή και εβδομάδες πριν χρησιμοποιηθούν.Σε ορισμένες περιπτώσεις,τα κατεψυγμένα τρόφιμα είναι δυνατόν να χάσουν μέρος από την ποιότητά τους με την αντικανονική απόψυξη και ψύξη τους,κάτι βέβαια που μπορεί να αποφευχθεί.Ακόμη στον καταψύκτη μπορεί να διατηρηθούν μαγειρευμένα τρόφιμα,που,όταν αποψυχθούν ,είναι εξ΄ίσου υγιεινά με τα μη κατεψυγμένα.Πάντως, πρέπει να θυμάται κανείς πάντα ότι οι ζωντανοί μικροοργανισμοί δεν καταστρέφονται με την ψύξη ΄ταν το τρόφιμο αποψυχθεί και αποκτήσει αρκετά υψηλή θερμοκρασία, είναι δυνατόν να επαναρχίσει η ανάπτυξη βακτηριδίων Τα τρόφιμα που απεψύχθησαν πρέπει να μαγειρευτούν ή τα παρασκευασμένα να επαναμαγειρευθούν.
Official page

Last update by Webmaster: 05/03/2005>>>

:: Φυσική ξύρανση

Όταν δεν υπάρχει ψυγείο και πρόκειται να καθυστερήσει η παρασκευή του κρέατος,πρέπει αυτό να κρεμάται στον αέρα.Με αυτό τον τρόπο επιτυγχάνεται ξήρανση της εξωτερικής του στοιβάδας,που συντελεί στην καθυστέρηση της ανάπτυξης βακτηριδίων.Όταν το κρέας είναι σε θερμοκρασία δωματίου ,τότε όσο ταχύτερα μαγειρεύεται,τόσο αποφεύγεται η ανάπτυξη βακτηριδίων,γιατί η θερμοκρασία αυτή ευνοεί την ανάπτυξή τους.

Χρήση χύτρας με αεροστεγές κλείσιμο
Πειράματα των Spallanzani και Pasteur έδειξαν ότι η σήψη μαγειρευμένων κρεάτων και λαχανικών επέρχεται όταν ο αέρας εισχωρεί μέσα στην κατσαρόλαμετά το μαγείρευμά τουςΦαγητό βρασμένο σε κατσαρόλα για 5 min είναι δυνατόν να διατηρηθεί για ολίγες ημέρες,αν δεν ανοιχθεί το καπάκι της,Γενικά,μπορεί να διατηρηθεί τρόφιμο για ολίγες ημέρες εκτός ψυγείου,αν όλη η μάζα του θερμανθεί και το θερμανθέν σκέπασμα του δοχείου δεν ανοιχθεί καθόλου.
Καθορισμός σκευών παρασκευής τροφίμων
Τα σκεύη παρασκευής των τροφίμων πρέπει να πλένονται με σαπούνι ή απορρυπαντικό, με άφθονο ρέον ζεστό νερό.Βέβαια το σαπούνι και τα απορρυπαντικά έχουν αντισηπτική δράση αλλά μέτρια:δεν θανατώνουν όλους τους τύπους βακτηριδλιων,ενώ δεν είναι δραστικά για τους σπόρους τους (π.χ. κλωστρίδια).Ακόμη,είναι καλύτερα τα σκεύη ,μετά το πλύσιμό τους με σαπούνι ή απορρυπαντικό ,να εκπλένονται σχολαστικά με ζεστό νερό και να αφήνονται να στεγνώσουν στον αέρα ,δηλαδή να μην σκουπίζονται με ύφασμα,γιατί στο ύφασμα είναι δυνατόν να έχουν εγκατασταθεί μικρόβια ανθεκτικά στα απορρυπαντικά και να επιμολύνουν τα σκεύη κατά το σκούπισμα.
Αποφυγή επαφής με κατοικίδια ζώα
Εκτός από τα καταστήματα πώλησης τροφίμων οι σκύλοι απαγορεύονται να έρχονται στην κουζίνα ,ιδιαίτερα σε περιοχές όπου υπάρχει εχινόκοκος.Για τη διατροφή των κατοικίδιων ζώων πρέπει να χρησιμοποιούνται ιδιαίτερα σκεύη και τα περισσεύματα της τροφής τους να συλλέγονται και να απορρίπτονται για να μη προσελκύουν άλλα αδέσποτα ζώα.

Official page >>>

Last update by Webmaster: 26/01/2005>>>

:: Κατηγορίες Βιταμινών

Α) Η Προβιταμίνη Α ή β-καροτένιο Το β-καροτένιο είναι η προβιταμίνη της βιταμίνης Α. Βοηθά στη προστασία των κυττάρων από τις ελεύθερες ρίζες και μετατρέπεται στον οργανισμό σε βιταμίνη Α η οποία ενισχύει την όραση, βοηθά στη καλή λειτουργία του ανοσοποιητικού συστήματος ενώ συντελεί στην ανάπτυξη και στη διατήρηση γερών οστών και υγειούς δέρματος, μαλλιών, δοντιών και ούλων. Επίσης καταπολεμά την ξηρότητα του δέρματος και ισχυροποιεί την υγεία των βλεννογόνων.
Β) Η Βιταμίνη Β1 ή θειαμίνη Η βιταμίνη Β1 όπως όλες του συμπλέγματος Β είναι ο βασικός παράγοντας για τον μεταβολισμό των υδατανθράκων και την απελευθέρωση ενέργειας. Παράλληλα βοηθά στην ανάπτυξη και την καλή λειτουργία της καρδιάς και του νευρικού συστήματος. Επίσης αυξάνει την πνευματική δραστηριότητα.
Γ) Η Βιταμίνη Β2 ή Ριβοφλαβίνη Η βιταμίνη Β2 βοηθά στην ανάπτυξη και την αναπαραγωγή. Ακόμα συμβάλλει στη δημιουργία υγειούς δέρματος, νυχιών και μαλλιών ενώ βοηθά την όραση, καταπραϋνει οιδήματα στο στόμα, στα χείλη, τη γλώσσα και βελτιώνει το μεταβολισμό.
Δ) Η Βιταμίνη Β3 ή νιασίνη ή νικοτιναμίδιο Η βιταμίνη Β3 είναι απαραίτητη για την σύνθεση των σεξουαλικών ορμονών, την υγεία του δέρματος και του πεπτικού συστήματος. Αυξάνει την ενέργεια αξιοποιώντας κατάλληλα τις τροφές ενώ μειώνει την ένταση των ημικρανιών, τη χοληστερίνη, τα τριγλυκερίδια, και την υψηλή πίεση του αίματος.
Ε) Η Βιταμίνη Β5 ή παντοθενικό οξύ Η βιταμίνη Β5 βοηθά στην ομαλή ανάπτυξη του σώματος και του κεντρικού νευρικού συστήματος. Είναι σημαντική για την καλή λειτουργία των επινεφριδίων και συμμετέχει στη μετατροπή του λίπους και της ζάχαρης σε ενέργεια. Τέλος μειώνει τα τοξικά αποτελέσματα πολλών αντιβιοτικών.
ΣΤ) Η Βιταμίνη Β6 ή πυριδοξίνη Η βιταμίνη Β6 συμμετέχει στο μεταβολισμό των αμινοξέων, των λιπών και των πρωτεϊνών. Είναι απαραίτητη για τη φυσιολογική λειτουργία του εγκεφάλου, του νευρικού και του μυικού συστήματος. Επίσης δημιουργεί ερυθρά αιμοσφαίρια και αντισώματα.Συγκεκριμένα στις γυναίκες παίζει σημαντικό ρόλο στην αναστολή της έκκρισης της προλακτίνης και καταπραϋνει τα προεμμηνορυσιακ'α συμπτώματα.
Ζ) Η Βιταμίνη Β12 ή κοβαλαμίνη Η βιταμίνη Β12 σχηματίζει και αναζωογονεί τα ερυθρά αιμοσφαίρια καθώς διατηρεί υγιές το νευρικό σύστημα. Παράλληλα επιταχύνει την πεπτική διαδικασία, αυξάνει την ενεργητικότητα και ελατώνει τον εκνευρισμό. Βελτιώνει την μνήμη, τη συγκέντρωση και την ισορροπία.
Η) Φολικό ή φυλλικό οξύ Το φολικό οξύ ανήκει στο σύμπλεγμα των βιταμινών Β. Μειώνει την αρτηριοσκλήρυνση και προστατεύει το καρδιαγγειακό σύστημα. Είναι απαραίτητο για την αντιμετώπιση της αναιμίας και για τη σύνθεση του DNAκαι του RNA του οργανισμού και συμβάλλει στην υγεία του δέρματος. Τονώνει την όρεξη.
Θ) Η Βιταμίνη C ή ασκορβικό οξύ Η βιταμίνη C δυναμώνει το ανοσοποιητικό σύστημα προλαβαίνοντας αρκετές ιώσεις και τα κρυολογήματα. Σε συνδιασμό μάλιστα με τον ψευδάργυρο είναι πολύ πιθανό να μπορεί να αποτρέψει το κρυολόγημα. Ακόμα έχει αντιοξειδωτικές ιδιότητες και αυξάνει την απορρόφηση του σιδήρου. Διατηρεί υγιές το δέρμα και τα ούλα και επιταχύνει την ανάρρωση.
Ι) Η Βιταμίνη D3 ή καλσιφερόλη Η βιταμίνη D3 ενεργοποιεί το ασβέστιο και το φώσφορο και άρα είναι απαραίτητη για την καλή κατάσταση των οστών. Βοηθά στην αφομοίωση της βιταμίνης Α, στην καλύτερη απορρόφηση του ασβεστίου και στην πρόληψη των κρυολογημάτων σε συνδιασμό με τις βιταμίνες Α και C.
IA) H Βιταμίνη Ε Η βιταμίνη Ε είναι πολύ σημαντική αφού αποτελεί τον πιο σημαντικό αντιοξειδωτικό παράγοντα. Προλαμβάνει και διαλύει τους θρόμβους, ενισχύει το ανοσοποιητικό σύστημα, μειώνει την κόπωση και επιταχύνει την επούλωση των πληγών. Προστατεύει τα αγγεία από την αρτηριοσκλήρυνση και συνβάλλει στη μείωση της πίεσης και του κινδύνου εμφάνισης στεφανιαίας νόσου.
ΙΒ) Η Βιταμίνη Η ή βιοτίνη Η βιταμίνη Η συμμετέχει στο μεταβολισμό των λιπιδίων και των αμινοξέων. Επίσης βοηθά στην αντιμετώπιση της τριχόπτωσης και ανακουφίζει από τους μυικούς πόνους ενώ η Βιταμίνη Κ βοηθά στην κατάλληλη πήξη του αίματος και στην αποφυγή εσωτερικών αιμορραγιών.
ΜΕΤΑΛΛΑ
Α) Ο Σίδηρος ο οποίος είναι απαραίτητος για τη σύνθεση της αιμοσφαιρίνης και ορισμένων ενζύμων που είναι υπεύθυνα για τη μεταφορά του οξυγόνου στα διάφορα όργανα και τους μύς. Βοηθά στην ανάπτυξη, αυξάνει την αντίσταση στις ασθένειες και προλαβαίνει την κόπωση.
Β) To Aσβέστιο που συντελεί στην υγεία των δοντιών και των οστών και σε συνδιασμό με το μαγνήσιο, στη σωστή λειτουργία της καρδιάς. Παίρνει μέρος στην πήξη του αίματος, στην ενεργοποίηση ενζύμων ενώ συναντάται και στο περιφερικό νευρικό σύστημα. Όμως δεν πρέπει να λαμβάνεται από άτομα που πάσχουν από νεφρολιθιάσεις.
Γ) Ο Φώσφορος είναι απαραίτητος για τη σωστή ανάπτυξη των οστών και την ομαλή λειτουργία της καρδιάς, των νεφρών και του νευρικού συστήματος. Παρέχει ενέργεια και ζωντάνια επειδή βοηθά στο μεταβολισμό των λιπών και των αμύλων. Επίσης μειώνει τους πόνους της αρθρίτιδας.
Δ) Το Μαγνήσιο είναι ένα ακόμα βασικό στοιχείο για την ομαλή λειτουργία της καρδιάς, των νεύρων, των μυών και των οστών. Επίσης είναι σημαντικό για τη δράση πολλών ενζύμων. Βοηθά στην κατάθλιψη και τις χολολιθιάσεις.
Ε) Ο Ψευδάργυρος είναι απαραίτητος στο γεννητικό σύστημα του άρρενα και χρήσιμος στο δέρμα, τα νύχια, τα δόντια, το ήπαρ, στην παραγωγή ινσουλίνης και τα μαλλιά. Βοηθά στη θεραπεία των πληγών και στην αντιμετώπιση των ιών και ιδιαίτερα της γρίπης. Αν υπάρχει έλλειψη ψευδάργυρου εμφανίζονται στα νύχια άσπρα σημάδια και ξεφλουδίζονται ή σπάζουν.
ΣΤ) Ο Χαλκός είναι απαραίτητος στο μεταβολισμό των κυττάρων και στην παραγωγή του συνδετικού ιστού. Βοηθά στην αποθήκευση και το μεταβολισμό του σιδήρου σε μορφή αιμοσφαιρίνης, καθώς και στο σχηματισμό ερυθροκυττάρων. Επίσης απομακρύνει από το πλάσμα του αίματος τις ελεύθερες ρίζες.
Ζ) Το Μαγγάνιο συμμετέχει στο σχηματισμό του συνδετικού και του νευρικού ιστού, των οστών, την ανάπτυξη και την αναπαραγωγή ενώ το Κάλιο προστατεύει την καρδιά από τις αρρυθμίες και μαζί με το νάτριο διατηρεί την ισορροπία του ύδατος στον οργανισμό.
Η) Το Νάτριο συμμετέχει στην ενεργοποίηση των μυών και των κυττάρων του νευρικού συστήματος και το Ιώδιο βρίσκεται και επηρεάζει τον θυροειδή αδένα. Ανεπάρκεια ιωδίου μπορεί να προκαλέσει μειωμένη πνευματική αντίδραση, έλλειψη ενεργητικότητας και αύξηση βάρους.
Θ) Ο Χρυσός διεγείρει την κυτταρική λειτουργία. Βοηθά στις ρευματοπάθειες ενώ ο Αργυρος βοηθά τον οργανισμό σε διάφορες λοιμώξεις. Τέλος το Φθόριο συνδέεται με το ασβέστιο και συντελεί στην υγεία των οστών. Δεν πρέπει να λαμβάνεται από άτομα που πάσχουν από νεφρολιθιάσεις.
Ιχνοστοιχεία
A) To Σελήνιο που είναι σημαντικός αντιοξειδωτικός παράγοντας. Καθυστερεί τη γήρανση του δερματος, διατήρει την ελαστικόητα των ιστών και αυξάνει την αντοχή. Οπως και ο ψευδάργυρος,παίζει σημαντικό ρόλο στην αναπαραγωγή στους άρρενες και στην ενίσχυση της άμυνας του οργανισμού. Προσοχή όμως γιατί σε μεγάλες ποσότητες είναι τοξικό για τον οργανισμό.
B)Το Μολυβδαίνιο ενεργοποιεί πολλά χρήσιμα ένζυμα στον οργανισμό μας ενώ το Χρώμιο συνεργάζεται με την ινσουλίνη στην αντιμετώπιση του διαβήτη. Επηρεάζει τον μεταβολισμό των υδρατανθράκων και των λιπιδίων και βοηθά στην ανάπτυξη.
Γ) Τέλος το Νικέλιο συμμετέχει στη λειτουργία πολλών ενζύμων.
Official page >>>

Last update by Webmaster: 26/07/2003 >>>

:: Παραδοσιακά τρόφιμα

Η παγκόσμια παραδοχή της μεσογειακής διατροφής ως πρότυπου υγιεινής διατροφής, σε συνδυασμό με το γεγονός ότι τα παραδοσιακά ελληνικά τρόφιμα είναι ιδιαίτερα ελκυστικά από άποψη οργανοληπτικών χαρακτηριστικών, δημιουργεί ευοίωνες προοπτικές για τις παραγωγικές και εξαγωγικές δραστηριότητες του κλάδου των τροφίμων και ποτών. Η επιτυχία αυτού του στόχου, όμως. προϋποθέτει την τυποποίηση των τροφίμων. ώστε τα προϊόντα αυτά να παρουσιάζουν σταθερά υψηλή ποιότητα και να προσαρμόζονται με τις σύγχρονες αντιλήψεις περί ορθής και ασφαλούς πρακτικής στην παραγωγή τροφίμων.
Τα τελευταία χρόνια η ομάδα μας ξεκίνησε, με τη συμμετοχή και άλλων φορέων και πανεπιστημίων, μια σειρά από ερευνητικά έργα με αντικείμενο την διαμόρφωση πλαισίου καταγραφής και συστηματικής μελέτης των παραδοσιακών τροφίμων και συνταγών. Κύριος στόχος είναι η αποσαφήνιση του ρόλου της παραδοσιακής ελληνικής διατροφής στην υγεία, η διαμόρφωση διαιτολογίων που βασίζονται στην παραδοσιακή ελληνική διατροφή, και η μελέτη της ιστορικής και λαογραφικής ταυτότητας των ελληνικών τροφίμων και συνταγών για περαιτέρω χρήση σε περιπτώσεις διεκδίκησης ιδιοτυπίας.Στην προσέγγιση αυτή στο πλαίσιο του ερευνητικού έργου (Ι) ΝUNSU-STRIDE ΗΕLLas quot;Διατροφική πολιτική για την ανάπτυξη ερευνητικής υποδομής και παροχή υπηρεσιών" (1992-1994) μελετήθηκαν η φέτα, η φασολάδα και ο μουσακάς. Στο πλαίσιο του (2) ΕΠΕΤ ΙΙ-ΑΞΙΑ 7 " Διατροφική πολιτική: Ενίσχυση ερευνητικής υποδομής και ανάπτυξη τεχνογνωσίας για την ελληνική δίαιτα" (1997-1998) μελετήθηκαν τα κρητικά χορτοπιτάκια, το παστέλι, το τυρί Σίφνου και η ανάλατη μυζήθρα. Τέλος στο έργο (3) ΕΠΕΤ II-97-ΔΙΑΤΡΟ-30 "Συμβολή των παραδοσιακών ελληνικών τροφίμων και φαγητών στην υγεία των καταναλωτών" (1999-2001) μελετήθηκαν οι εξής 11 συνταγές: δύο διαφορετικές συνταγές χορτόπιτας (Ηπείρου και Μακεδονίας), ελληνικές παραδοσιακές σαλάτες όπως τζατζίκι, ταραμοσαλάτα και μελιτζανοσαλάτα, τοπικές συνταγές όπως μελιτζάνα τσακώνικη, ρεβυθοκεφτέδες Σίφνου και κολοκυθάκια τηγανητά Λήμνου, γλυκά του κουταλιού καθώς επίσης και συνταγές που τείνουν να εκλείψουν όπως το παραδοσιακό γιαούρτι και το επτάζυμο ψωμί.
Και τα 3 παραπάνω ερευνητικά έργα συν-χρηματοδοτήθηκαν από την Γενική Γραμματεία Έρευνας και Τεχνολογίας και την Ευρωπαϊκή Ένωση
Η μελέτη των παραδοσιακών τροφίμων είναι πολύπλευρη και περιλαμβάνει:
•Μελέτη της λαογραφικής και ιστορικής ταυτότητας των τροφίμων με στόχο την καταγραφή και διατήρηση στοιχείων της Ελληνικής διατροφικής κληρονομιάς, τα οποία κινδυνεύουν να χαθούν λόγω των αλλαγών στον τρόπο ζωής.
•Καταγραφή της παραδοσιακής παρασκευής των τροφίμων σε οπτικοακουστικό υλικό (βιντεοκασέτες). Οι ταινίες αυτές αφενός αποτυπώνουν την τεχνολογία παρασκευής αφετέρου χρησιμοποιούνται για την προβολή των παραδοσιακών ελληνικών τροφίμων τόσο σε εθνικό όσο και σε διεθνές επίπεδο.
•Τεχνολογική μελέτη για την παραγωγική διαδικασία και νομοθετική κατοχύρωση της βιομηχανικής ή ημιβιομηχανική παραγωγής του εξεταζόμενου τροφίμου
•Προσδιορισμό της θρεπτικής αξίας τόσο των σύνθετων τροφίμων όσο και των πρώτων υλών παρασκευής τους. Συγκεκριμένα προσδιορίζονται ενεργειακή αξία. υγρασία, πρωτείνες, ολικά λιπίδια, υδατάνθρακες, λιπαρά οξέα. χοληστερόλη, διαιτητικές ίνες. μέταλλα-αμέταλλα. βιταμίνες και άλλες αντιοξειδωτικές ουσίες. Με τον τρόπο αυτόν συγκεντρώνονται επιστημονικά δεδομένα που τεκμηριώνουν την επίδραση στην υγεία των ελληνικών πρώτων υλών και φαγητών, υποβοηθώντας την προώθηση τους ενώ συγχρόνως εμπλουτίζονται οι Πίνακες Συνθέσεως Τροφίμων και Ελληνικών Φαγητών με τα νέα αυτά δεδομένα.
•Διαμόρφωση τεκμηριωμένων φακέλων σχετικά με το παραδοσιακό χαρακτήρα των υπό μελέτη τροφίμων και φαγητών για περαιτέρω χρήση σε περιπτώσεις διεκδίκησης ιδιοτυπίας.
Τα αποτελέσματα της ερευνητικής αυτής δραστηριότητας συμβάλλουν στην διάδοση της Μεσογειακής Διατροφής, τόσο στο εσωτερικό όσο και στο εξωτερικό, με έμφαση στην ευεργετική επίδραση τους στην υγεία, ενώ παράλληλα ωφελούν εθνική οικονομία και συντελούν στην διατήρηση της πολιτισμικής μας κληρονομιάς. (1). Συνεργαζόμενοι φορείς: Γενικό Χημείο του Κράτους. Εταιρία Έρευνας και Τεχνολογικής Ανάπτυξης Βιομηχανίας Τροφίμων (ΕΤΑΤ Α.Ε.). ΓΙΩΤΗΣ Α.Ε. και ΕΛΑΙΣ Α.Ε.(2). Συνεργαζόμενοι φορείς: Γενικό Χημείο του Κράτους και Εταιρία Έρευνας και Τεχνολογικής Ανάπτυξης Βιομηχανίας Τροφίμων (ΕΤΑΤ Α.Ε.).(3). Συνεργαζόμενοι φορείς: Εταιρία Έρευνας και Τεχνολογικής Ανάπτυξης Βιομηχανίας Τροφίμων (ΕΤΑΤ Α.Ε.). Εργαστήριο Χημείας και Ανάλυσης Τροφίμων-Γεωπονικό Πανεπιστήμιο Αθηνών,ΕΛΑΙΟΥΡΓΙΚΗ. Οlympic CateringΑ.Ε. και Hellenic Catering Α.Ε.
Official page >>>

Last update by Webmaster: 15/07/2003 >>>

:: ΟΥΙΣΚΙ

Whisky-Γενικά
Παράγεται με απόσταξη δημητριακών. Μια βασική κατηγοριοποίηση είναι τα Single και τα Blended ουίσκυ. Τα single προέρχονται αυστηρά από ένα αποστακτήριο ενώ τα blended είναι ανάμειξη τής παραγωγής περισσότερων -πολλές φορές άνω τών 50 ! - αποστακτηρίων. Η κατηγοριοποίηση αυτή "επικάθεται" τών κατηγοριοποιήσεων βάσει άλλων κριτηρίων. Ετσι έχουμε π.χ. single malt και pure malt (= blended όπου όλες οι αναμιγνυόμενες συνιστώσες είναι malt -θα τα δούμε παρακάτω). Πριν αναφερθούμε λεπτομερέστερα στις διάφορες κατηγορίες ουίσκυ αξίζει να κάνουμε ειδική αναφορά στο blending.
Blending
To blending -χωρίς υπερβολές- είναι ιεροτελεστία. Ο... αρχιερέας (Blender Master) βασίζεται στη γεύση, στην όσφρηση και στο ένστικτο. Δοκιμάζει δεκάδες ή και εκατοντάδες ουίσκυ διαφόρων τύπων (malt, grain, ήδη αναμεμιγμένα ή single) και αποφασίζει ποιά θα μπούν στο μίγμα και σε ποια ποσόστωση. Οι δοκιμές γίνονται σε χώρο μακρυά από το αποστακτήριο για να μην επηρρεάζεται από τη μυρωδιά του.
Σκωτσέζικο ουίσκυ.
Malt λέγεται το ουίσκυ που παράγεται αποκλειτικά από κριθάρι. Στην πράξη οι έννοιες malt και scotch ταυτίζονται αφού στην Σκωτία παράγεται σχεδόν αποκλειστικά malt και,αντιτρόφως, το malt παράγεται σχεδόν αποκλειστικά στη Σκωτία. Από 10 κιλά κριθάρι βγαίνουν μετά βίας τρία λίτρα ουίσκυ. Μέρος αυτών τών τριών λίτρων θα εξατμιστεί κατά την παλαίωση. Υπολογίζεται οτι στον ουρανό τής Σκωτίας εξατμίζονται ετησίως 12 εκατομμύρια λίτρα ουίσκυ!
Το κριθάρι, μετά από αυστηρή διαλογή, μπαίναι σε δεξαμενές και πλένεται για 2, 3 ή και 4 μέρες. Εκτός από το ότι καθαρίζεται απορροφά νερό και οξυγόνο. Μετά τοποθετείται σε χώρο με πέτρινο δάπεδο και θερμοκρασία 15-18 o C όπου οι σπόροι βλασταίνουν. Ενα κριτήριο -σύμφωνα με τους μαστόρους- για το αν η βλάστηση είναι επαρκής είναι "να μπορείς με ένα φυτρωμένο σπυρί να γράψεις το όνομά σου στον τοίχο" (Τώρα δεν ξέρουμε αν ο πατέρας τού κανόνα αυτού λεγόταν John Lord ή Maximilan Fillingstone).
Το επόμενο βήμα είναι η φρύξη. Στη Σκωτία γίνεται σε φούρνο όπου, στον ίδιο χώρο με τα φύτρα καίει και η φωτιά από τύρφη. Ο υγρός, ελαιώδης καπνός τής τύρφης διαποτίζει το μίγμα και δίνει χαρακτηριστικό άρωμα στο ουίσκυ. Η διαφορά στο ουίσκυ από τις διάφορες περιοχές τής Σκωτίας οφείλεται στο βαθμό τής έκθεσης στον καπνό αυτόν. Μετά τη φρύξη το μίγμα αλέθεται και ανακατεύεται με καυτό νερό σε δεξαμενές ώσπου να γίνει πολτός. Στο στάδιο αυτό μπορούν να προστεθούν και άλλα δημητριακά χωρίς βλαστό (σιτάρι, καλαμπόκι, σίκαλη) και έτσι παράγεται το Grain Whisky (το οποίο στη Σκωτία αποτελεί εξαίρεση). Ο πολτός αυτός λέγεται wort. To wort ζυμώνεται με τη βοήθεια μυκήτων σε άλλες δεξαμενές και παίρνουμε το wash, που μοιάζει πολύ με μπύρα και περιέχει περίπου 5 αλκοολικούς βαθμούς. Το μίγμα αυτό αποστάζεται με τη μέθοδο Pot Still (βλ. παρακάτω). Το ουίσκυ πού βγαίνει με την απόσταξη παλαιώνεται αποκλειστικά σε δρύϊνα βαρέλια που πριν περιείχαν σέρι ή πούμι ή bourbon. Για τα single malt η παλαίωση διαρκεί τουλάχιστον 5 χρόνια (πολλοί θεωρούν οτι η ελάχιστη επιτρεπόμενη διάρκεια θα έπρεπε να είναι η δωδεκαετία) ενώ για τα blended τουλάχιστον τρία.
Ιρλανδέζικο Ουίσκυ.
Το Irish Whiskey περιέχει και άλλα δημητριακά εκτός από κριθάρι αλλά η κυριότερη διαφορά του από το σκωτσέζικο είναι οτι στον χώρο τής φρύξης δεν καίγεται τύρφη και έτσι δεν καπνίζεται. Αποστάζεται ακι αυτό με τη μέθοδο Pot Still. Παλαιώνεται για 3 τουλάχιστον χρόνια σε δρύινα βαρέλια που πριν περιείχαν bourbon ή σέρυ ή ρούμι. Αμερικάνικο Ουίσκυ (ΗΠΑ)
Στις ΗΠΑ άρχισε η απόσταξή του περίπου το 1700. Μεγάλη παραγωγή έχουμε στο Κεντάκυ, στην Πενσυλβάνια, στην Ινδιάνα. Bourbon (μπέρμπον)
Σχεδόν ταυτίζεται με τον όρο Kentacky Whiskey μια και πρωτοαποστάχθηκε (και συνεχίζει να παράγεται κυρίως) εκεί αλλά σημαίνει το ουίσκυ που βγαίναι τουλάχιστον κατά 51% (συνήθως περισσότερο) από καλαμπόκι. Στο καλαμπόκι οφείλει τη χαρακτηριστική γεύση του. Παλαιώνεται σε δρύινα βαρέλια για 4 τουλάχιστον χρόνια. Rye
51% τουλάχιστον από σίκαλη. Παράγεται στο Κεντάκι, στην Ινδιάνα, στο Οχάιο, στην Καρολίνα κ.α. Korn
80% ουλάχιστον από καλαμπόκι. Tennessee
Θεωρείται από πολλούς υποκατηγορία bourbon. Αλλοι βρίσκουν την ταύτιση αυτή ιεροσυλία (ο γράφων συμφωνεί με την τελευταία άποψη). Περιέχει μεν 51% καλαμπόκι αλλά κατά τη ζύμωση προστίθεται ζύμη από παλαιότερη ζύμωση, είναι δηλαδή sour mash. Μετά την απόσταξη περνά από φίλτρο ενεργού φυτικού άνθρακα. Παλιώνεται σε δρύινα βαρέλια για 5 τουλάχιστον χρόνια. Καναδέζικο Ουίσκυ
H απόσταξη ουίσκυ στον Καναδά ουσιαστικα άρχισε την περίοδο τής ποτοαπαγόρευσης στις ΗΠΑ, με σκοπό να τροφοδοτήσει την παράνομη αγορά. Ουσιαστικά πρόκειται για Rye Whisky. Η απόσταξη στον Καναδά γίνεται συνήθως με τη μέθοδο Patent Still. Παλαιώνεται για 3 τουλάχιστον χρόνια σε δρύινα βαρέλια που περιείχαν πρίν bourbon. Μέθοδοι απόσταξης
Pot Still
Γίνεται διπλή (καμμιά φορά και τριπλή) απόσταξη. Από την πρώτη απόσταξη παίρνουμε το Low Wine. Η δεύτερη απόσταξη (του Low Wine) στην αρχή (head) μάς δίνει μεγάλη περιεκτικότητα και στο τέλος (tail) μικρή περιεκτικότητα σε αλκοόλ. Κρατείται μόνο η μέση (heart) που περιέχει περίπου 65 αλκοολικούς βαθμούς. Αυτό το απόσταγμα αραιώνεται πριν μπεί για παλαίωση με νερό πηγής (η ποιότητα τού οποίου παιζει μεγάλο ρόλο στο τελικό αποτέλεσμα). Με απόσταξη Pot Still παράγεται το Σκωτσέζικο και Ιρλανδέζικο Ουίσκυ.
Patent Still
Μία συνεχής απόσταξη απ' την οποία κρατούμε όλα τα μέρη. Δίνει απόσταγμα 90-95 αλκοολοκών βαθμών το οποίο αραιώνεται με νερό. Με τη μέθοδο αυτή παράγεται το Αμερικάνικο και Καναδέζικο Ουίσκυ.
Blending
To blending -χωρίς υπερβολές- είναι ιεροτελεστία. Ο... αρχιερέας (Blender Master) βασίζεται στη γεύση, στην όσφρηση και στο ένστικτο. Δοκιμάζει δεκάδες ή και εκατοντάδες ουίσκυ διαφόρων τύπων (malt, grain, ήδη αναμεμιγμένα ή single) και αποφασίζει ποιά θα μπούν στο μίγμα και σε ποια ποσόστωση. Οι δοκιμές γίνονται σε χώρο μακρυά από το αποστακτήριο για να μην επηρρεάζεται από τη μυρωδιά του.
View & download | Official page >>>

Last update by Webmaster: 13/10/2003 >>>

:: Αποστάγματα

Κάποτε ένας καθηγητής Γεωλογίας στο Α.Π.Θ όρισε το σεισμό ως εξής: "Σεισμόν καλούμε τάς σεισμικάς δονήσεις άς υφίσταται η γή όταν γίνεται σεισμός". Μένει σε μάς να ορίσουμε την έννοια τού αποστάγματος (μιλάμε πάντα για αλκοολούχα ποτά). Απόσταγμα, λοιπόν, είναι το ποτό το οποίο λαμβάνουμε δια τής μεθόδου τής αποστάξεως. Αρκεί ; Οχι! Ας αφήσουμε λοιπόν τούς ορισμούς για να πούμε δυό λόγια για τη διαδικασία τής απόσταξης εν συντομία: 1.Η αλκοολούχος πρώτη ύλη μαζί με άλλα μυρωδικά μπαίνουν στο βραστήρα.
2.Η αλκοόλη και άλλα πτητικά συστατικά εξατμίζονται και ακολουθούν το σωλήνα που οδηγεί στον ψύκτη.
3.Εκεί υγροποιούνται και πάλι και συλλέγονται σε δοχεία.
Αυτά είναι μόνο οι γενικές αρχές τής απόσταξης, που, δεν θα υπερβάλαμε αν τη χαρακτηρίζαμε επιστήμη. Η πρώτη ύλη είναι φυτικής προέλευσης. Τα σάκχαρα που περιείχε υπέστησαν αλκοολική ζύμωση και μετατράπηκαν σε αιθυλική αλκοόλη, αν όλα πήγαν καλά. Διότι αν δεν πήγαν θα περιέχει ποσότητα μεθυλικής αλκοόλης (ξυλόπνευμα) η οποία είναι τοξικότατη. (Αυτός είναι ο λόγος -ή τουλάχιστον ένας από τούς λόγους- πού οι εγκαταστάσεις απόσταξης και η ικανότητες τών παραγωγών υπόκεινται σε αυστηρούς ελέγχους από την πολιτεία). Η πρώτη ύλη μπορεί να είναι φρούτο, δημητριακό, πατάτα, ζαχαροκάλαμο και ότι άλλο βάζει ο νούς σας. Μπορεί ακόμα να είναι κρασί (αποστάγματα οίνου ήτοι τα διάφορα μπράντυ). Τα υλικά αυτά θα εξετάσουμε καλύτερα σε κάθε απόσταγμα ξεχωριστά. Eπίσης με απόσταξη παίρνουμε πολλά λικέρ.
Κρασί
Η λέξη "κρασί" αντικατέστησε τη λέξη "οίνος" στους βυζαντινούς χρόνους -η αντικατάσταση αυτή επιταχύνθηκε ίσως από το ότι ο "οίνος" (όπως και ο "άρτος") αποτελούσε πλέον όρο του χριστιανικού λειτουργικού- θρησκευτικού λεξιλογίου, μετατράπηκε δηλαδή σε "λέξη ταμπού". Η λέξη κατάγεται, με μεσολάβηση των τύπων κρασίν < κρασίον, από τη λέξη κράσις = ανάμειξη που με τη σειρά της είναι παράγωγο του ελληνικού θέματος κρα- < ινδοευρωπαϊκό θέμα kera--(πρβλ. το ρήμα κεράννυμι= αναμειγνύω και το ουσ. κρατήρ =σκεύος ανάμειξης). Η ετυμολογία της λέξης αντανακλά τη συνήθεια των αρχαίων Ελλήνων να πίνουν το κρασί τους ανακατεμένο με νερό. Η λέξη "οίνος" μαρτυρείτε στην ελληνική γλώσσα ήδη από τους μυκηναϊκούς χρόνους (στη γραμμική Β: wo-nor μεταγραφόμενο: Fοίνος)ι ωστόσο δεν είναι γνωστή η προέλευσή της.
Η λέξη απαντάται σε όλες σχεδόν τις γλώσσες της Μεσογείου καθώς και στις περισσότερες της lνδοευρωπαϊκής οικογένειας. Οι τύποι των σημιτικών γλωσσών (εβρ. jajin, αραβ. wain) θεωρούνται δάνεια από γειτονικούς λαούς. Οι κελτικοί τύποι (αρχ. ιρλανδ. fίn -γαλατ. gwin) θεωρούνται δάνειο από τη λατινική γλώσσα(vinum), κάτι που ορισμένοι δέχονται και για το γοτθικό-γερμανικό wein από το οποίο με τη σειρά τους κατάγονται πιθανότατα οι τύποι των σλαβικών και των βαλκανικών γλωσσών. Υποστηρίχθηκε ότι η καταγωγή της λέξης είναι ινδοευρωπαϊκή, από τη ρίζα uei- ή wei- "κάμπτω, στρέψω" με αναφορά στη χαρακτηριστική μορφολογία της αμπέλου (πρβλ. λατιν. νίtίs=άμπελος, επίσης ελλ. ιτύς, λατιν. vitus και γερμ. weίde=ιτιά). Πιθανότερη εκδοχή θεωρείται ωστόσο ότι η λέξη προήλθε από μια άγνωστη γλώσσα της περιοχής του νοτίου Καυκάσου-Εύξεινου Πόντου, από όπου επίσης δείχνει να κατάγεται η σύγχρονη άμπελος.
Μπίρα (Ζύθος)
Η μπίρα θα μπορούσε να oρισrεί ως το πλέον αγαπητό αλκοολούχο ποτό των Νεοελλήνων με βάση τόσο την κατανάλωση, όσο και τις δηλωμένες προτιμήσεις. Επίσης ορίζεται ως μικρής περιεκτικότητας σε οινόπνευμα αλκοολούχο ποτό, που παράγεται με ζύμωση διαλύματος δημητριακών. Η φυλογενετική και οντογενετική πορεία της μπίρας, δηλ. η ιστορική πορεία που οδήγησε τελικά στον πρώτο ορισμό και η διαδικασία που αντιστοιxεί στoν δεύτερο, είναι το αντικείμενο των αντίσroιxων δοκιμίων
Ιστορία της μπίρας
Ετυμολογικά, η λέξη μπίρα προέρχεται - ίσως με μεσολάβηση του ιταλικού birra- από τη γερμανική Bier (αγγλ. beer) < αρχαία άνω γερμανική: bior/beor < (πιθανότατα) καθομιλουμένη λατινική: biber=ποτό (εκ του λατινικού ρήματος bibere=πίνω). Η ελληνική λέξη ζύθος για κάποιους λεξικογράφους είναι μεταγενέστερη λόγια κατασκευή. Μάλλον όμως πρόκειται για αναβίωση, αφού απαντάται σε αρχαίους περιηγητές και γεωγράφους, όπως ο Διόδωρος και ο Στράβων, για να δηλώσει το ποτό από κριθάρι, τόσο των Αιγυπτίων, όσο και των βορείων λαών. Η λέξη σχετίζεται με το ρήμα ζέω = βράζω και έχει κοινή ινδοευρωπαϊκή ρίζα με το γερμανικό Sud="βρασμένο διάλυμα", που κι αυτό με τη σειρά του προέρχεται από το ρήμα sieden=βράζω.
Ιστορικά, η παρασκευή της μπίρας ξεκίνησε από τους λαούς της εγγύς ανατολής -λογικό, αν σκεφθεί κανείς ότι εκεί έλαβε χώρα και η "γεωργική επανάσταση", ήτοι η απαρχή της σταθερής εγκατάστασης πληθυσμών με κύριο σκοπό και ασχολία την καλλιέργεια της γης. Οι πρώτες σαφείς αναφορές στη μπίρα προέρχονται από τους Σουμέριους και χρονολογούνται περί το 3000-2800 π.Χ., μάλλον όμως ήταν γνωστή και στους προγενέστερους λαούς της Μεσοποταμίας. Οι Βαβυλώνιοι, που διαδέχθηκαν τους Σουμέριους στην περιοχή, έφτιαχναν μπίρες από διάφορα δημητριακά, το δε δικαίωμα τους στην καθημερινή ζυθοποσία, σε ποσότητα ανάλογη της κοινωνικής θέσης του καθενός, ήταν νομικά κατοχυρωμένο στον κώδικα του Χαμουραμπί. .Έπιναν τη μπίρα τους με καλαμάκια, αποφεύγοντας έτσι να καταπιούν τα στερεά υπολείμματα. Στους Αιγυπτίους ήδη στην εποχή της Παλαιάς Αυτοκρατορίας, δηλ. πριν από το 2500 π.Χ., ήταν γνωστά περισσότερα από τέσσερα είδη μπίρας, σύμφωνα δε με όλες τις πηγές ήταν το εθνικό τους ποτό. Η μπίρα των ανατολικών λαών παρασκευαζόταν, όπως και σήμερα, από κριθάρι (σπανιότερα από. άλλα δημητριακά), με διαφορετική όμως από τη σημερινή διαδικασία: Μετά την εκβλάστηση του κριθαριού προς βύνη, που γινόταν μέσα σε θαμμένα πιθάρια, ξήραιναν τη βύνη, την άλεθαν και την έψηναν σε ψωμιά, τα οποία μούλιαζαν σε νερό για να επακολουθήσει φυσική ζύμωση. Η προσθήκη λυκίσκου, σημαντική τόσο για τη βελτίωση της γεύσης, όσο και για τη συντήρηση, χρονολογείται από το 1000 π.Χ. περίπου.
Οι αρχαίοι Έλληνες γνώρισαν τη μπίρα από τους Αιγυπτίους (ίσως μέσω των Ελλήνων η τέχνη πέρασε στους λαούς του βορρά) και, σύμφωνα με τον Πλίνιο, χρησιμοποιούσαν λυκίσκο στην παρασκευή της. Γεγονός είναι, όμως, ότι δεν την αγάπησαν ποτέ: τη θεωρούσαν ποτό δευτέρας διαλογής, προτιμώντας το κρασί. Παρόμοια ήταν και η στάση των Ρωμαίων. Αντίθετα, η μπίρα ήταν αγαπητή -ίσως διότι εκεί δεν ευδοκιμούσε η άμπελος- στους βορειότερους λαούς, όπως οι Θράκες, οι Σκυθές και οι Αρμένιοι, καθώς και στους Ίβηρες. Οι Κέλτες και τα αρχαία γερμανικά φύλα γνώριζαν τη μπίρα πιθανόν ήδη από τον 70 π.Χ., τεκμηριωμένα όμως από τον 10 π.Χ. αιώνα -αγνοούσαν ωστόσο το λυκίσκο. Της περιόδου αυτής, από την υπό ρωμαϊκή κατάκτηση Γερμανία, είναι και οι πρώτες αναφορές σε ζυθοποιίες-μπιραρίες και επαγγελματίες ζυθοποιούς (λατιν. cervesarii) -η ζυθοποιία ήταν, γενικά, σπιτική υπόθεση όλα εκείνα τα χρόνια, καθώς και τους αιώνες που θα ακολουθούσαν. Η μπίρα της εποχής ήταν μάλλoν άνoστη στο σύγχρονο πότη: ήταν
"αφροζύμωτη" (όρος που θα εξηγηθεί παρακάτω), γλυκερή και ξεθυμασμένη, ενώ γρήγορα αλλοιωνόταν.
Τον για αιώνες ξεχασμένο λυκίσκο αντικαθιστούσαν ως βελτιωτικά της γεύσης μείγματα διαφόρων χορταρικών, ενίοτε ακόμα και δηλητηριωδών ή παραισθησιογόνων. Η χρήση του λυκίσκου αναβίωσε στη Γερμανία το μεσαίωνα. Πρώτη αναφορά στην καλλιέργεια λυκίσκου -η γενική καθιέρωση της χρήσης του ήταν ζήτημα αιώνων -ξαναγίνεται το 768 μ.Χ. (πού αλλoύ;) στη Bαυαρία, συγκεκριμένα στη μονή του Freising, λίγα χιλιόμετρα από τη θέση όπου αργότερα θα χτιζόταν η σημερινή Μέκκα των ζυθοποτών, το Μόναχο. Η στενή συσχέτιση των μοναστηριών με τη ζυθοποιία οφείλεται στην αγάπη των μοναχών για το θρεπτικότατο ποτό, που τους βοηθούσε να αντέξουν τις αυστηρές και μακροχρόνιες νηστείες. Καθώς οι μοναχοί διέθεταν άφθονο χρόνο και συσσωρευμένη εμπειρία για την παρασκευή της, η μπίρα τους γινόταν συνεχώς -καλύτερη, εκτόπισε σταδιακά την οικιακά παραγόμενη και μετετράπη σε εμπορεύσιμο είδος. Λίγο αργότερα άνοιξαν και στις πόλεις, που στην Ευρώπη μόλις είχαν αρχίσει να αναπτύσσονται, οι πρώτες ζυθοποιίες-μπιραρίες από λαϊκούς. Η μπίρα ήταν σημαντική πηγή νόμιμων φορολογικών εσόδων για τους άρχοντες, οι οποίοι έπρεπε όμως να νομοθετήσουν και για την ποιότητα της: οι περιπτώσεις χαλασμένης μπύρας, ιδιαίτερα πριν τη χρήση λυκίσκου, δεν ήταν σπάνιες, συχνά μάλιστα αποδίδονταν σε υπέρ φυσικά αίτια ή κατέληγαν σε δίκες μαγισσών. Το 1516, όταν είχαν κατακτηθεί στην πράξη κάποια ποιοτικά στάνταρ (πλέον η μπίρα θύμιζε αρκετά τη δική μας), ο βαυαρός δούκας Γουλιέλμος ο Δ' εξέδωσε τον "Νόμο περί καθαρότητος", συμφώνως προς τον οποίον ακόμη και σήμερα στη γερμανική ζυθοποιία δεν επιτρέπεται να χρησιμοποιείται κανένα υλικό εκτός από κριθάρι, λυκίσκος και καθαρό νερό. Στον παραπάνω νόμο δεν αναφέρεται, καθώς δεν ήταν ακόμη γνωστή, η μαγιά: η ζύμωση εξακολουθούσε να είναι φυσική, δηλ. με ζυμομύκητες που προέρχονταν από το περιβάλλον, πράγμα που καθιστούσε τη διαδικασία ζήτημα κατάλληλων συνθηκών και, εν μέρει, , τύχης.
Η τέχνη της ζυθοποιίας βελτιώθηκε σταδιακά με την εμπειρία. Σημαντικός σταθμός ήταν η ανακάλυψη, στα μέσα του 190υ αιώνα, της τεχνητής ψύξης, που επέτρεψε την παραγωγή κάθε είδους μπίρας, και ιδίως των Lager, ανεξάρτητα από την εποχή του χρόνου: η εξάρτηση της ζύμωσης και της ωρίμασης από τη θερμοκρασία (βλ. στα περί ζυθοποιίας) ήταν ήδη γνωστή εμπειρικά, τεκμηριώθηκε όμως και επιστημονικά εκείνα τα χρόνια. Η ζυθοποιία τελειοποιήθηκε στα τέλη του 190υ αιώνα, μετά τα πειράματα του E.C. Hansen, με τη μελέτη των ζυμομυκήτων και την -πλήρως ελεγχόμενη πλέον- καλλιέργεια και χρήση συγκεκριμένων στελεχών. Τον ίδιο αιώνα ξεκίνησε και η εμπορία εμφιαλωμένης μπίρας. Οι Νεοέλληνες, με πρώτους πιθανότατα τους Επτανήσιους, ήρθαν σε επαφή με τη μπίρα μέσω των διάφορων ευρωπαίων κατακτητών. Οι απαρχές, βέβαια, της σύγχρονης εν Ελλάδι ζυθοποιίας, πρέπει να αναζητηθούν στους Βαυαρούς που ακολούθησαν τον Όθωνα στο νεοσύστατο ελληνικό βασίλειο, με σημαντικότερο τον Ιωάννη Φιξ και -τους απογόνους του. Για πολλά χρόνια, από τα μέσα-τέλη- του 19ου έως τα μέσα του 20ου αιώνα, οι μονάδες ζυθοποιίας για ευνόητους λόγους συνδέονταν με ψυγεία- παγοποιεία, τα οποία την εποχή εκείνη, πριν την εφεύρεση και διάδοση του ηλεκτρικού ψυγείου, αποτελούσαν επικερδέστατη επένδυση. Στην Παλαιά Ελλάδα" κυριάρχησε η "Κάρολος Φιξ Α.Ε., Ελληνική Βιομηχανία Ζύθου- Πάγου- Βύνης- Ψυγείων-Ανθρακικού οξέως", ενώ στις "Νέες χώρες" πρέπει να αναφερθούν τα ιδρυθέντα στη Θεσσαλονίκη ήδη επί οθωμανικής διοίκησης ζυθοποιεία -παγοποιεία 'Όλυμπος" και "Νάουσα" (το δεύτερο λειτουργούσε υπό την επίβλεψη της Ακαδημίας Ζυθοποιίας του Μονάχου), που λίγο μετά την απελευθέρωση της πόλης συγχωνεύθηκαν υπό την ονομασία "Ηνωμένα Ζυθοποιεία Όλυμπος-Νάουσα".

More Standings | Download | Official page >>>

Last update by damx: 03/07/2003 >>>

: Λοιμώξεις αναπνευστικού: Αντιμετωπίστε τις αποτελεσματικά :

Μετά τον εμβολιασμό ενδέχεται να εμφανιστεί χαμηλός πυρετός σε οκτώ έως εικοσιτέσσερις ώρες, καθώς και ήπια ερυθρότητα και πόνος στο σημείο του εμβολιασμού, αθώες παρενέργειες, οι οποίες γρήγορα εξαλείφονται. Επί λοιμώξεως, οι χρονίως πάσχοντες, πρέπει να λάβουν οδηγίες για πιθανή τροποποίηση της φαρμακευτικής τους αγωγής σε περίπτωση που παρουσιάσουν πυρετό, διότι επί πυρετού συχνά αλλάζει η φαρμακοδυναμική των φαρμάκων. Ο οργανισμός γίνεται πολλές φορές πιο ευαίσθητος στις παρενέργειες των φαρμάκων και αρκετά φάρμακα χρειάζονται μείωση ή διακοπή, κατά την διάρκεια των λοιμώξεων. Οι άνθρωποι που ανήκουν σε ομάδες υψηλού κινδύνου, δεν πρέπει ποτέ να ξεχνούν ότι: Μία απλή ίωση μπορεί να εμφανίσει άμεσα σοβαρές επιπλοκές, ενώ ορισμένες κατηγορίες ατόμων υψηλού κινδύνου, παρουσιάζουν, λόγω αδυναμίας του ανοσοποιητικού συστήματος, συχνά ελαφρά συμπτώματα κατά την διάρκεια επειγουσών απειλητικών για την ζωή καταστάσεων, γεγονός που επιβάλλει την πρώιμη ιατρική αξιολόγηση, ανεξαρτήτως είδους και εντάσεως συμπτωμάτων Τα άτομα που ανήκουν σε ομάδες υψηλού κινδύνου, πρέπει να ευρίσκονται σε στενή ιατρική παρακολούθηση, σε όλη την διάρκεια της λοίμωξης και ενδέχεται να χρειαστούν, πρώιμα, σε ορισμένες περιπτώσεις βοηθητική χορήγηση αντιβίωσης ή νοσηλεία.

More Standings | Download | Official page >>>

Last update by damx: 22/10/2007 >>>